Thursday, August 9, 2007
so, so painful that my stomach can hardly take it.

Lumipas na ang ilang mga araw na hindi ko na naiisipang tignan pa ang laman ng mga kaldero sa bahay pagkauwi ko. Im so tired to even try eating dinner. Pero dahil birthday ng aking pamangkin (...at ako ang nagpabili ng cake) eh I can't help but take a nibble.


O nibble lang nga ba yun? Coming from a dredded sale day at greenhills to buy a pair of shoes for myself (pamangkin ko sana may birthday nun eh) nakauwi ako at around eleven na ng gabi. Gutom na gutom... andami kong gutom. But at the same time, pagod na pagod...anlaki ng pagod ko.At nung nakita ko ang ulam at ang cake, nanghinayang naman akong mapanis na lamang ito o langgamin. With eyes half-closed, I ate, and finished it all. Biruin mo?! Nakatulog na ko ten minutes after finishing my meal. And then it began. Nagising na lang ako at around three in the morning dahil parang may sumuntok sa tyan ko that I feel it aching. Pulsating sya at di na ko makatulog. Siguro dahilan na rin yun kung bakit di ako na-late sa S.A. kahapon. Pero ang sakit talaga. Even when I was playing the bass guitar, greeting some bros and sis, ramdam ko pa rin that there's something going wrong inside me. Nope, di ko naman kelangan ng Loperamide o kung ano man, masakit lang talaga. Sabi baka daw nabigla yung tyan ko, kasi nga di na sanay makatanggap ng hapunan at ayun bigla syang tinabunan ng katakut-takot. Hanggang ngayon, under observation pa rin ako sa sarili ko. Sana bukas mas maayos na, ayoko ng isang linggong ganito. : (